امنیت بخشی در سایه سازش یا مقاومت!
به گزارش راهبرد معاصر؛ دولت های دیکتاتور امارات و بحرین اخیرا به بهانه صلح در منطقه، با به رسمیت شناختن رژیم اشغالگر قدس، در زیر چتر دشمن جهان اسلام معاهداتی امضا نمودند و انتظار دارند که زین پس از امنیت بالاتری برخوردار شوند. این در حالی است که این رژیم جنایتکار در بیش از ۷۰ سال گذشته مهمترین مشکل و گمشده خود را فقدان امنیت می داند. بدیهی است که این امر در جهت شکاف بیشتر این کشورها از ملل خود و سایر ملت ها و دولت های اسلامی خواهد انجامید و بالطبع به انتقال ناامنی به کشورهای مذکور منجر خواهد شد.
تجربه تحولات منطقه نشان داده است که روند مقاومت در مقابل جریان سازش، تنها جریان موفق در تامین عزت و امنیت مقابل رژیم صهیونیستی بوده است، همچنانکه در قرن اخیر که قرن پیروزی مستضعفان بر مستکبران عالم است، بارها در انقلاب اسلامی ایران، لبنان، سوریه و یمن این مقوله تجربه گردید. نگاهی به رویدادهای منطقه گواه آن است که جریان سازش همواره موجبات شکست، خفت و تسلیم روزافزون در مقابل این رژیم بوده و نه تنها غیر از وعده های توخالی چیزی به عنوان دستاورد نداشته، بلکه با امضای این معاهدات همچون کشورهای پیش رو تر مشتمل بر مصر، لیبی و اردن حکم مرگ خود را امضا نمودند و اکنون پس از سال ها، خیانت و خودفروشی اعتقادی و سیاسی، نه تنها امنیت شان بیشتر نشد بلکه داشته های خود را نیز از دست دادند. اکنون و در آستانه آوارگی کامل فلسطینی ها از سرزمین های خود، جریان سازش مجددا در پی آخرین معاهدات با رژیم صهیونیستی در غالب معامله قرن می باشند. این در حالی است که بر خودشان و همگان اثبات شد که هزینه سازش بسیار بیشتر از هزینه‌های مقاومت است.
آری این فرجام قطعی دشمن و هم پیمانان او است و همانا امنیت تنها متعلق به خداوند و حزب الله می باشد و سازش کاران از آن بی بهره هستند و وعده خداوند حتمی است که إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ(احقاف/۱۳)